Idalgashinna railway station is 68th station on the main line of the railway Sri Lanka and located between Haputale and Ohiya railway satanic in badulla district,uva province.

It is located 8km west of haputhale at an elevation of 1615 meters above sea level.

You can see beautiful views around especially if get on to the mountain nearby on the station but unfortunately, we didn’t see the view very well because of the misty. Idalgashinne mountain it is 6th tallest mountain in Uva province of Sri Lanka.

The station was built in 1893 and it is serviced by the express train such as Podi Menike, Udarata Menike and night mail train.

 සටහන: සජානි හංසිකා 

The post Idalgashinna the most beautiful railway station in Sri Lanka. appeared first on Leo Taprobana.

අද සමාජයේ අපි බෙහෙවින් කාර්ය බහුලයි.ගෙදර දොරේ වැඩ, රැකියාවේ වැඩ ඒ වගේම දරුවන්ගේ කටයුතු මේ හැම දේම බලන් ඕනේ ඔබයි.නමුත් ඔබ නිරෝගී නැත් නම් ඔබ වගේම ඔබගේ පවුලේ අයත් ඉන් අපහසු තාවයට පත් වෙනවා. ඉතින් නිරෝගිව ඉන්න නම් ශරිරයට අත්‍යවශ්‍යම  කරන දෙයක් තමයි විටමින් d. විටමින් d වලින් අපේ අස්ථි ශක්තිමත් කරනවා.

ස්වභාවිකවම විටමින් d ලබා ගන්න තියන හොදම විදික් ලෙස උදෑසන හිරු එළිය හදුන්වන්න පුළුවන්. කෑම්පිං වලදී අපිට ගොඩක් වෙලාවට හිර එලිය එක්ක ගනුදෙනු කරන වෙනවා. ඒ නිසා ඔබට අවශ්‍ය වෙන විටමින් d හිරු එළියෙන් නොමිලේම ලබා ගත හැකියි.

මෙහිදී ඔබ සැලකිලිමත් විය යුතු කාරණාවක් ලෙස මේ හිරු එළියෙහි තියෙන අහිතකර කිරණ අපේ සමට නිරාවරණය වීම නිසා චර්ම රෝග ඇති වෙන්න තියන අවස්ථා බහුලයි. මෙයට  පිළියමක් විදියට මෙවැනි අවස්ථාවක spf අගය වැඩි හොද සන් ක්‍රීම් එකක් භාවිතා කර යුතුයි.

2. ජිම් එකට බයි බායි

අද තියන ප්‍රශ්නයක් තමයි අධික ස්ථුලතාවය. මෙයට පිළියමක් විදියට ගොඩක් දෙනා ජිම් යන්න පුරුදු වෙලා ඉන්නවා. එත් ඔබ සති අන්තයක  කෑම්පිං එකක් යන්න යොදා ගන්නවා නම් ඔබට ජිම් එකකට යනවට වඩා විශාල වාසි සංඛ්‍යවක් එක වර අත් කර ගන්න හැකියාව තිබෙනවා.

කෑම්පිං එකකදී ගොඩක් වෙලාවට ඇවිදගෙන් යන්න අලුත් තැන් සොයාගෙන යන්න ලැබෙන අවස්ථාව වැඩි. ඉතින් ඔබ ජිම් එකකට ගිහින් මැෂීන් එක්ක ඔට්ටු වෙනවට වඩා පරිසරයත් එක්ක ගැටිලා මේ විදියේ ක්‍රියාකාරකම් වල යෙදීම මගින්  ශරීරය නම්‍යශීලීව තියා ගන්න වගේම ඔබේ අවධානය නිරවුල්ව තබා ගන්නත් උපකාරී වන බව නම් නිසැකයි.

3. සුව නින්දක්

සුව නින්දකට අපි හැමෝම වගේ කැමතියි. එත් ගෙදර දොරේ වැඩ රැකියාවේ වැඩ නිසාම රැට නිදා ගන්න එක ඔබට පරක්කු වෙනවා වගේම උදෑසනම වැඩ පටන් ගන්නත් සිදු වෙනවා.

සුව නින්දක් මගින් ඔබට එදිනෙදා වැඩ ඉතාම පහසුවෙන් කිරීමට වගේම ඔබේ සුන්දරත්වය නිසි ලෙස පවත්වා ගන්නත් හැකි වෙනවා.

කෑම්පින් එක්කදී වැඩියෙන් වෙහෙස වෙන නිසාත් නිදා ගන්න ඕන තරම් වෙලාව තියන නිසාත් ඔබට හොද නින්දක් ලබා ගන්න අවස්ථාව උදා වෙනවා.

ඒ වගේම ගෙදර තියන කෘතීම ආලෝකය,කෘතීම වාතාශ්‍රයෙන් මිදිලා ස්වභාවික පරිසරයේ තියෙන අපුර්වත්වය එක්ක උදෑසනින්ම ඔබට අවදි වෙන්න පුළුවන් නම් සුව නින්දකට වගේම නිරවුල් මනසක් පවත්වා ගන්නත් එය ඔබට උපකාරී වෙනවා.

4. ගෙදර සතුට ආයේමත්

ඔබේ කාර්ය බහුලත්වයත් එක්කම ඔබේ පවුලේ සමගිය සතුට ඔබෙන් ඇත් වෙලා ගිහිල්ල ද? එහෙම නම්  මේ තත්වය මග හරවා ගණන් හොදම උපක්‍රමයක් තමයි කෑම්පිං.

ගෙදර ඉන්න කොට හැම දෙනාම තම තමන්ගේ වැඩ කටයුතු වල නිරත් වුනත් කෑම්පිං ගියාම ඔබට පවුලේ ය සමග  එකට එකතු වෙලා කරන්න තියන ක්‍රියාකාරකම් වැඩියි. ඒ වගේම ඔබටත් පවූලේ අයටත් එකට එකතු වෙලා කතා බහ කරන්න ,එකී නෙකාගේ අදහස් හුවමාරු කර ගන්න ඔබට මේක අවස්ථාවක් කර ගත හැකියි. මේ නිසා ඔබේ ගෙදර සතුට ආයේ ළගා කර ගන්න මේක හොද අවස්ථාවක් වේවි.

5. සොබාදහමෙන් ඉගෙන ගමු

තාක්ෂණයේ දියුණුවත් එක්කම  අපේ සෑම දෙයක්ම තාක්ෂණයට යට වෙලා. ඔබේ දරුවන්ට ඉගන ගන්න උපකාරයක් විදියට ඔබ තාක්ෂණික උපකරණ ඔවුන් අතට දෙනවා නම් ඊට කලින් ටිකක් හිතන්න. අතීතයේ තාක්ෂණය නොතිබුණ යුගයේ අපි ඉගන ගත්තේ පරිසරය ආශ්‍රයෙන්.

නමුත් වර්තමානය වනවිට  මේ හැම දෙයක්ම අපෙන් ඈත් වෙලා යනවා. ඔබේ දරුවන්ට දුරකතනයක්,පරිගණකයක් ඉගැන්වීම් වලටය යොදා ගන්නවට වඩා ඔවුන් පරිසරය එක්ක ගැටෙන්න පරිසරය එක්ක ඉගෙන ගන්න අවස්ථාව ඔබ සලසල දෙනවා නම් තාක්ෂණයට කර නොහැකි මානුෂිය හැගීම් වර්ධනය,ධනාත්මක චින්තය වගේ අද සමාජයෙන් ගිලිහිලා යන ගුණාත්මක දේවල් ඔබේ දරුවනට අත් කර දෙන්න ඔබට හැකි වේවි.

 කාන්තා අපි එදිනෙදා විශාල ගැටළු කියල හිතන් හිටිය ගොඩක් දේවල වලට සරල විසදුමක් විදියට කෑම්පිං යොදා ගන්න පුළුවන් කියල දැන් ඔබට හිතෙනවා ඇති. ඔබ ගැන වගේම  ඔබේ පවුල ගැනත් හිතන අභියෝග ජය ගන්න කැමති කාන්තා ඔබට මේක අලුත් අත්දැකීමක් වේව්.

 සටහන: සජානි හංසිකා 

The post Why we like camping appeared first on Leo Taprobana.

අද වන විට මෙම ප්‍රදේශය ලොව පුරාම ප්‍රචලිත වී ඇත්තේ රළ මත ලිස්සායාම හෙවත් සර්ෆින් ක්‍රීඩාවෙන්.

සුපුරුදු විදියටම අපි අපේ ගමන පටන් ගත්තේ මහරගමින්. කොලබ ඉදන් ආරුගම්බේ වලටම 320 km විතර තියනව ඉතින් අපි මේ 320 km ම අපේ සුපුරුදු ගමන් සගය එක්කම යන හිතුව නිසාවෙන් රට මැදින් පළාත් හතරක් පහුකරගෙන අපි අපේ ගමන් යන්න පිටත් වුනා. කොහොම හරි පාන්දර 4ට අපේ ගමන ආරම්භ කර අපි අව්ස්සාවේල්ල, රත්නපුර, පැල්මඩුල්ල, උඩවලව, කුඩා ඔය, බුත්තල, මොණරාගල, සියබලාණ්ඩුව, ලාහුගල හරහා පොතුවිල්වලට ආවා.

පැය 7කටත් වැඩ වැඩි ඒකාකාරී ගමනක් උනත් පළාතෙන් පළාතට වෙනස් වෙන පරිසරයත් එක්කම ගමනේ තිබුන මහන්සිය ටිකක් විතර මග හැරිලා ගියා. මේ මාර්ගයේ ඔබ යනවා නම් ඔබට ආරුගම්බේ යන අතරතුර බලන්න පුළුවන් සුවිශේෂී ස්ථාන විදියට ලුණුගම්වෙහෙර ජාතික වන උද්‍යානය, උඩවලව ජාතික වන උද්‍යානය සහ ලාහුගල වන උද්‍යානය හදුන්වන්න පුළුවන්.

නිරිතදිග මෝසම් කාලය හෙවත් අප්‍රේල් සහ ඔක්තෝබර් අතර කාලය ආරුගම්බේව හි සර්ෆින්  වාරය ලෙස හදුන්වන්න පුළුවන්.

කොහොම හරි උඩවලවල පහුකරගෙන යන අපිට අතර මගදී තවත් යාලුවෙක් මුණ ගැහුනා. මේ පාරේ යන එන දෙස් විදෙස් සංචාරකයන්ගෙන් ලැබෙන ආහාර බලාපොරොත්තුවෙන් තමගේ දිගම දිග හොඩවැලත් වැට අස්සෙන් රිංගගෙන ඔහු  බලාගෙන හිටියෙ අපුරු නර්තනයකුත් එක්කමයි.

අපි එතනට එනකොටත් විදේශිකයන් කිහිප දෙනෙක්ම ඔහුගේ මේ අපුරු නර්තනය කැමරාවට හසු කරගනිමින් සිටියා. අපිත් ලැබුන අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගන්න හිතාගෙන වගේම ගමන් මහන්සියත් ටිකක් නිවා ගැන බලාපොරොත්තුවෙන් අපේ ස්කුටර් ගමන් සගයව පාරේ අයිනෙන් නතර කරලා ජායාරූප ටිකක් ගත්තා.

උඩවලවේදී විතරක් නෙවෙයි ආරුගම්බේ යන අතරතුර ලාහුගල කලේ මැදින් යන මාර්ගයේ යන ඕන කෙනෙකුට වාසනාව තිබුනොත් අලියෙක් දෙන්නෙක් බල ගන්න බැරි වෙන්නේ නැහැ.ජයාරූප ගැන එක නවත්තල අපි ආයේ පොතුවිල් වලට එන්න පිටත් වුන.

පොතුවිල් වල ඉදලා 4 km විතර දුරක් ගියාම ආරුගම්බේ වලට එන්න පුළුවන්.පොතුවිල් කියනේ දැඩි ලෙස වෙළද ආධිපත්‍යය හසු වූ නගරයක් කියල කියන පුළුවන්.ඒ නිසාම බැංකු, atm පසුකම්, සුපර් මාර්කට් වැනි පහසුකම් මේ නගරය තුල නොඅඩුව දැක ගන්න පුළුවන්. පොතුවිල් නගරයේ ටිකක් ඇවිද්ද අපි අපට ඕන කරන කෑම බිම ටිකත් එකතු කරගෙන ආයේ අපේ ගමන ආරම්භ කරා.

පොතුවිල් වල ඉදලා ටික දුරක් එනකොට අපිට වැදගත් වෙන මුහුදු මහා විහාරය පිහිටලා තියන්නේ. කාවන්තිස්ස රජ සමයේ ඇති වුනු මුහුද ගොඩගැලීමෙන් රට බේරාගන්න කැළණිතිස්ස රජයතුමාගේ දියණිය වූ විහාරමහා දේවිය යාත්‍රාවක නංවාල මුහුදට පා කරලා තියනවා. අන්තිමේදී ඇය පාවෙලා ඇවිත් තියන්නේ නැගෙනහිර පළාතේ පොතුවිල් වලට යාබද කෝමාරි කියන ප්‍රදේශයට.

මේ තැනට නම ලැබිල තියෙන්නෙත් කුමරිය ආ තැන නිසාලු.කොහොම උනත් විහාරමහාදේවිය ගැන කිරින්ද ප්‍රදේශයත් සම්බන්දයෙන් මෙවැනිම කතාවක් අපි අහල තියනවා. මේකෙන් කොයි කතාව නිවැරදි උනත් විහාර  ඉදිකරලා තියෙන්නේ මේ සිදුවීම සිහිපත් කරන කියල තමයි බොහෝ දෙනා කියන්නේ.

කොහොම හරි හවස 2 වගේ වෙනකොට අපිට අරුගම්බේ වලට එන්න පුළුවන් වුණා. ගමන් මහන්සිය නිසාම කෙලින්ම අපේ නවාතැනට ගිය අපි විවේක ගන්න ගමන් අපේ ඊලග දවස් කීපයේ අපිට බලන්න තියන තැන් ගැන බලන්න ගත්ත.

මම කලින්ම කිව්වනේ ආරුගම්බේ කියන්නේ විශාල වශයෙන් සංචාරක ආකර්ෂණය දිනාගත්ත ස්ථානයක් ඒ නිසා අද වෙන කොට මෙම ප්‍රදේශය පුරාවටම නවතින ඕන තරම් තැන් හොයා ගැන පුළුවන්. සංචාර හෝටල් වගේම අද වෙන කොට සංචාරක හොස්ටල් වගේම හොම්ස්ටේ වගේ පහසුකමුත් ලෙහෙසියෙන්ම ලබා ගන්න පුළුවන්.

ඒ වගේ කදවුරු බදින්න ආස කරන කෙනෙකුටත් මේ ආරුගම්බේ පුරාවටම තමන්ට කදවුරු බදින්න තැනක් හොයා ගන්න අමාරු වෙන්නේ නෑ.

දවල් 12 විතර ඉදන් හවස 3,4 වෙනකන්ම ආරුගම්බේ වලට ගොඩක්ම තදින් ඉර පායනවා. මේ නිසා එලියක පහලියක ඇවිදින නම් අමාරුයි.ආරුගම්බේ සුන්දරත්වය බලන්න  හොදම වෙලාව විදියට උදේ ඉර පායන වෙලාවත් හවසට ඉර බැහැගෙන යන වෙලාවත් හදුන්වන්න පුළුවන්. බඩ කට පිරෙන කාල ගමන් මහන්සියත් නිවා ගත්ත අපි අපේ නවාතැන ලගම තියන ආරුගම්බේ වෙරළ තිරය බලන්න ගිය.

ඒ වෙනකොටත් ඉර රතු පාටින් බැහැල යන්න පටන් අරන් තිබුන වුනත් මුහුදු රලත් එක්ක පොර බදිමින් සර්ෆින් ක්‍රීඩාවේ නිරත වෙන විදේශිකයන්ගෙන් නම් අඩුවක් තිබුනේ නෑ. ආරුගම්බේ ප්‍රධාන ස්ථානය ඇරුනම විස්කි පොයින්ට්,පොතුවිල් පොයින්ට්,එලිෆන්ට් රොක්,පීනට් ෆාම් සහ ඔකද දකුණු ප්‍රදේශය මේ සර්ෆින් ක්‍රීඩාව කරන පුළුවන් තවත් ස්ථාන විදියට හදුන්වන්න පුළුවන්.

ආරුගම්බේ එන්න අපේ ප්‍රධානම හේතුව උනෙත් සර්ෆින් ක්‍රීඩාවේ නිරත වෙන්න තිබුණු ඕනෑ කම. ඒ නිසා හෙට උදේම සර්ෆින් කරන්න යන්න බලාපොරොත්තුවෙන් අපි වේලාසන නින්දට ගියා. මම කිවුවනේ ආරුගම්බේ සුන්දරත්වය විදින හොදම වෙලාවක් තමයි උදේ කියන්නේ.

ඒ නිසා උදේම ඇහැරුණු අපි ඇදුම් දෙක තුනකුත් මල්ලක ඔබාගෙන අවට සුන්දරත්වය නරබමින් ආරුගම්බේ ඉදන් පානම පැත්තට අපේ ගමන ආරම්භ කරා. 1818 දී වෙල්ලස්සේ කැරැල්ල සමග ඉංග්‍රීසින්ගෙ වියරුවට මැදිව දිවි ගලවාගත් සිංහලයින් නැගෙනහිර මුහුදු තිරයේ කෙළවර පානම එහෙමත් නැත් නම් පානම් පත්තුවේ නම ජීවිකාව අලුතින් ආරම්භ කරන්න වුනා.

ඒ අනුව අදටත් නැගෙනහිර මුහුදු තිරයේ අවසාන සිංහල ගම බවට පානම පත් වුනා. මොවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනා සිංහල දෙමල සම්භවයක් ඇති බුදුදහම හා දෙවියන් දෙපිරිසම අදහන පිරිසක් ලෙස දැක්විය හැකිය. ඒ බව සනාත කරන්න  පොතුවිල් ගම්මානය හරහා යන අපිට බොහොමයක් දේවල දේව පිළිම ආදිය දැක ගන්න පුළුවන් වුනා.

අපි සර්ෆ් කරන ස්ථානය විදියට තෝරාගත්තේ එලිෆන්ට් රොක් කියන ස්ථානය.ආරුගම්බේ ඉදල මෙතනට 5 km වගේ දුරක් තමයි තියන්නේ. මෙය සංචාරකයන් ඇරුනම ගොඩක්ම හුදකලාව තියන වෙරළක් විදියට හදුන්වන්න පුළුවන්.උදෑසන සුන්දරත්වය පිරි සාමකාම් පෙදෙසක ඔබට තනිවෙන්නට අවශ්‍ය නම් මේ ස්ථානය එයට හොදම තැනක් විදියට හදුන්වන්න පුළුවන්. මේ අවට අලි ඇතුන්,කිබුලන් සහ විවිධ කිරුළු වාර්ගද දැක ගැන්න  පුළුවන්.

අලි ඇතුන් සහ මේ ස්ථානයේ තිබෙන විශ්මය ජනක පාෂාණය නිසාම මෙතනට එලිෆන්ට් රොක් කියන නම හොදටම ගැලපෙනවා. අපි මෙතනය එනකොටත් සර්ෆින් කරන බොහෝ විදේශිකයින් ප්‍රමාණයක් වෙරළට එකතු වෙලා ඉන්න බව අපිට දැක ගන්න පුළුවන් වුන. සර්ෆින් ක්‍රීඩාවේ ආරම්භකයන් සදහා මෙන්ම වෘත්තීමය රළ පදින්නන්ටත් මෙම ස්ථානය බොහෝම ආරක්ෂාකාරියි.

පැය ගානක් මුහුදු රලත් එක්ක ඔට්ටු උන අපිට පාන් කියා ගන්න බැරුව ගොඩට ආවම ඇදුම් එකක්ම මල්ලට ඔබා ගත්ත පාන් ගෙඩිය මතක් වුණා. එලිෆන් රොක් එකට නැග්ග අපි හෙවන තැනක් බලලා වාඩි උනු අපි අපේ උදේ ආහාරය ගත්ත. ඉර අව්වත් ටිකෙන් ටික වැඩි වෙනකොට අපි ආයේ ආරුගම්බේ වලට ආවේ ඉර අවුව අඩු උන ගමන්ම ආයේ අපේ සංචාරය ආරක්භ කරන හිතාගෙන.

ඊළගට අපි යන් හිත්ගෙන් ඉන්නේ ෆිනට් ෆාම් වලට .ෆිනට් ෆාම් වලට යන පාර වැටිලා තියන්නේ අලි ඇතුන් නිදහසේ සැරි සරණ වනාන්තරයක් හරහා. ඉතින් මෙතනට යනවා නම් හවස් වෙන්න කලින් එතනට් ගිහින් එන්නත් ඕනේ.මොකද හවස 4 5 න් පස්සේ අලින් මේ පාර පුරාවටම ඉන්න නිසා.ඒ නිසා පොඩි විවේකයකින් පස්සේ අපි පීනට් ෆාම් වලට යන්න අපේ ගමන ආරම්භ කරා පානමට යනකොට ඒ අතරින් තියන කැලය මැදින් ඇති ජීප් රථ පාර  තමයි මෙතනට යන්න තියන මාර්ගය. වහින කාලෙට නම් මේ පැත්තට යන්න තිය හිතන්නවත් බැහැ.මොකද මේ කාලය ඔක්කොම වතුරෙන් යට වෙන නිසා.

විදේශිකයන් නම් ගොඩක් වෙලාවට මේ තැනට යන්න ත්‍රිවිල් එකක් නැත් නම් ජීප් රථයක් තමයි යොදා ගන්නේ. අපිත් මුලින්ම ත්‍රී විල් එක්ක යන්න හිතුවත් අපේ ගමන් සහය එක්කම මේ ගමන යනවා කියලා හිතාගෙන. ටික වෙලාවකින් අපිට ත්‍රිවිල් එක්ක ආවනම් හොදයි කියල හිතෙන්න ගත්තේ පොලොව උඩින් ඒපළාත පුරාම පැතිරිලා තිබුණු ඝන වැලි තටිටුව නිසා. කොහොම කොහොම හරි ටික දුරක් ස්කුරටයත් බැලන්ස් කරන්න එන්න පුළුවන් උනාට එන්න එන්නම වාහනය අරණන් යන්න අමාරු වුනා.

මේ එන පාරේ අපිටත් වඩා උසට කැලෑව ඉතින් අපි මේ ස්කුටරේ එක්ක ඔට්ටුවෙන වෙලාවේ අලියෙක් එහෙම ආවනම් කොහොම වේද කියල හිතල පස් හය පාරක් බිම වැටී වැටී උනත් ඒ ගැන බල බල ඉන්න වෙලා නොගෙන අපි ඉක්මනටම පීනට් ෆාම් වලට ආවා.

අමාරුවෙන් හරි අපි මේතනට ආව එක හොදයි කියල හිතුනේ මේ මුහුදු වෙරළේ තියෙන සුන්දරත්වය නිසාමයි. කොහොමත් ලේසියෙන්ම මේ වගේ තැනක් බලනවට වඩා අමාරුවෙන් ඒ තැන බලන් එනකොට එතන තියන වටිනාකමත් තවත් වැඩි වෙනවා.

වැලි සහිත වෙරළ තිරයෙන් හා විශාල ගල් කුට්ටි වලින් හෙබි මේ වෙරල තිරයද සංචරයන්ගේ ආකර්ෂණය බහුලව දිනාගත් ස්ථානයක් ලෙස දැක්වන්න පුළුවන්.සර්ෆින් ක්‍රීඩාව සදහා ලංකාවට එන පිරිසගෙන් බොහේ දෙනෙක් මෙම ස්ථාන එන්න අමතක නොකරන්නේ මෙතන තියන සුන්දරත්වය වගේම සර්ෆින් ක්‍රීඩාවේ නිරත වෙන්න සුදුසු පරිසරයක් මෙතන තියෙන නිසාවෙන්මයි.

විවධ වර්ණයෙන් සැරසුණු ධිවර යාත්‍රා,සර්ෆින් බෝර්ඩ් වගේම පාර දෙපැත්තේ තියන  විවිධ රටවල් වලට ආවේනික කෑම වලින් පිරුණු අපනශාලාද අරුගම්බේ වලට විශේෂයි. විවිධ රටවලින් පැමිණෙන විදේශීය සංචාරකයන් මෙම ප්‍රදේශයට වීශාලා වශයෙන් පැමිණෙන නිසාවෙන් මෙම ආහාර විවිධත්වය දැක ගන්න පුළුවන්.ඒ අතරින් මගේ ප්‍රියතම අවන්හල වුනේ ඉතාලියානු අහාර වලින් සමන්විත මලීනා අවන්හලයි.

නොදැනීම පීනටි ෆාමි වලට  රාත්‍රිය ලගා වෙන්න වුන නිසා අපි අපේ රාතී‍්‍ර අහාරය සදහා මලීනා අවන්හලට ආව.අපි එතනට එනකොටත් බොහෝ ඉතාලි සංචාරකයන්ගෙන් අවන් හල පිරිලා තිබුන උනත් නිදහසේ වාඩි වෙලා රාත්‍රී ආහාරය රස විදින තැනක් සොයා ගන්න අපිට අමාරු වුනේ නෑ.

මලීනාහි විශේෂත්වය එහි කෝකියගේ පටන් සේවයන් සියලු දෙනාම ලාංකිකයන් වීම උනත් අරුගම්බේ වෙත එන ඉතාලියානුවන් මෙම තැනට ඒමේ විශේෂත්වය ලෙස මම දකින්නේ ශ්‍රී ලාංකික කෝකියෙකු වුනත් ඔහුගේ නියමාකාර වූ ඉතාලියානු ඉවීමේ කලාවයි.

එමෙන්ම ඔහු එතන සිටි බොහෝ ඉතාලියනුවන් සමහ චතුරව ඉතාලි භාෂාවෙන් කතා කරා. මේ සංවාද දෙස බලා සිටි මට හැගී ගිය දෙය නම් මේ පුංචි ශ්‍රී ලංකාවේ මිනිසුන් මොනතරම් දක්ෂද යන්නයි.

සටහන: සජානි හංසිකා

The post ආරුගම්බේ appeared first on Leo Taprobana.

ඉතින් දුර ඉදන් බලන ඕනෑම කෙනෙක්ට එක පෙන්නේ ඇදුමක් ඇදගෙන නෑවගේ තමයි.ඉතින් කාලෙක ඉදන් මේ කන්ද නගින තිබ්බ ආසව ගිය සතියේ හැබෑ කර ගැන පුළුවන් උනා. වෙනද වගේම කොලබ කොටුවෙන් පාන්දර 2  බස් එකේඑල්ලුන අපිට පාන්දර 6 වගේ වෙනකොට බෙලිහුල් ඔයට එන්න පුළුවන් උන.

පබහින්නට කිලෝමේටර් 3 කට කලින් බැහැල එතන ඉදන් ලදු යාය වත්තට යන පර දිගේ ගියාම තමයි මේ තැනට යන්න තියන්නේ.මේ කන්දේ නම හාගල.

ලදු යාය පාර දිගේ ගියාම තමයි පහන්තුඩාව ඇල්ලට යන පාරත් තියන්නේ. අවුව වැටෙන කලින් කන්ද උඩට යන්න ඕන නිසා දිය ඇල්ල බලන එක අපි අනිත් දවසට කල් දාල කන්ද නගින්න පටන ගත්ත.කන්ද පටන් ගැන තැනට යන්නම ගොඩක් දුර යන්න ඕනේ.

අපි මෙහෙට  එනකොට මේ පාරෙත් බස් යනවා කියලා දැනගෙන හිටියේ නෑ.උදේම ඇරලා තිබ්බ කඩෙන් පාර ඇහුවම ස්කෝලයක් හම්බ වෙනකන් යන්න කියලා තමයි කිවිවේ.මේ ගමට යන පාරේ ස්කොල දෙකක් තියනව.ඒ පාර ඉතින් බස් එකක් එනවද බල බල කන්ද නගින පටන් ගත්ත.කන්ද උඩ වතුර නැති නිසා පහල ඉදන්ම වතුර බෝතල් උස්සන් යන්න උනා.

කොහොම හරි 9 වගේ වෙනකොට අර කිවිවා ස්කොලේ ලගට අපිට එන්න පුළුවන් උනා.අපි යනකොට ගමේ බස් එක එතැන් අන්තර කරලා.අපේ  ගම් වල වගේ පාරට බැස්සම වෙලාවට බස් නැති උනාට කොච්චර දුෂ්කර උනත් මේ ගමේ වෙලාවට බස් එක නම් එනව.

ස්කොලේ ලගම වාඩි වෙලා අපි උදේට කන්න කියලා ලෑස්ති උනා.එතකොට තමයි මට පුදුම හිතෙන දෙයක් දැක්කේ.කහපාට සිවිරක් පොරවාගෙන අපි ඉන්න පැත්තවත් නොබලා බිම බලාගෙන ගොඩක් සන්සුන් විදියට වඩින හාමුදුරු කෙනක්.හාමුදුරුවො ඉස්සරහා ඉන්න ගමේ අය එක්ක කතා කරන උත්සහ කරා. එත් ගමේ අයට් තේරුම් ගිය පාටක් නම් දැක්කේනෑ.

ඒ නිසා එතන හිටිය ආච්චි කෙනක් අපේ ලගට ඇවිත් අනේ පුතේ අර හාමුදුරුවෝ එක්ක පොඩ්ඩක් කතා කරන කියල කිවිවේ,ඒ පාර අපි ගිහින් හාමුදුරුවෝ එක්ක කතා කරාම තමය් දන ගැන ලැබුනේ මේ හාමුදුරුවෝ ඇවිත් තියන්නේ ඕස්ට්‍රේලියවෙ ඉදලා කැලේ බාවන කරන්න.

ගමේ අය ගොඩක් සද්දෙන් රේඩියෝ එහෙම දාන නිසා හාමුදුරුවන්ට බාවන කරන අමාරුයි කියල තමයි අපිට කිවිවේ.හාමුදුරුවො ආයේ කැලෙට වැඩියට පස්සේ අපි ගමේ අයට කිවිව හාමුදුරුවෝ කිවිව දේ.ගමේ අය නම් කිවිවේ එහෙම සද්දෙන් දන්නේ නෑ කියල තමයි.

කොහොම හරි කෑම කල ඉවර වෙලා එතැන් කඩේ ලගින් තියන කොන්ක්‍රීට් පාරෙන් පහලට බැහැල අපි කන්ද නගින්න, පටන් ගත්ත.දළු කඩන්න යන ගමේ කීප දෙනකුත් අපට අතර මගදි හම්බ උනා .අපි ඒ අය එක්ක කතා කර කර තේ වත්ත දිගේ උඩට නැග්ග.

ඒ ගොල්ලෝ තේ වත්ත ලග නැවතුනත් එක් කෙනෙක් නම් නවතින පාටක් තිබ්බේ නෑ.දර කඩන්න ආව නන්ද කෙනක් කිවිව මෙයාගේ නම චුටි මෙයාව එක්කන් යන්න ඔයලට පර හොයා ගන්නත් ලේසි වෙයි කියලා.ඔන්න ඒ පාර අපේ නඩේ 3 දෙනයි මායි චුටියි තේ වත්ත ඉවර උනාම තියන කැලේ පාරෙන් ගමන යන පටන් ගත්ත.කැලේ ඉවර උන ගමන් අපි වැටනේ පයිනස් කැලාවකට.

කන්ද පිහිටලා තියන් විදියයි පයිනස් කොළයි අපේ ගමනට හරස් කපනව කියලා දන්නා නිසාම අපි හිමින් සැරේ කන්ද නගින පටන් ගත්ත.පාර දන්න කෙනා කියලා අපේ ගමනට එකතු කර ගත්ත චුටිගේ එක එක  කෝලන් වැඩ නිසා පයිනස් කොළ අපිට දුන්න කරදර වලට වඩා කරදර ගොඩක තමයි අපිට මුණ දෙන්න සිද්ද උනේ.

චුටිගෙ කෝලන් වැඩයි අපිට මුණ දෙන්න වුන කරදරයි එක්ක මේ කතාවේ ඊලග කොටසින් ලබන සතියේ හම්බ වෙමු……

ඔන්න ඉතින් එදා නවතපු තැනින් අද කතාව පටන් ගන්නයි යන්නේ.අමාරුවෙන් වැටී වැටී පයිනස් කලේ පහු කරන ගිය අපිට ඊළගට තිබ්බ ලොකුම අබියෝගේ තමයි ඇදුමක් ඇන්දේ නැති කන්ද දිහා ඈත ඉදන් බලන කෙනෙකුට තටිටයක් වගේ දිලිසෙන කළු ගල් පතුර දිගේ පහලට ගලාගෙන යන වතුර පාරෙන් වතුර එකතු කර ගන්න එක.

වට්ඝුර නේ කියලා දන්නා නිසාම පහල ගමේ ඉදන්ම කර ගහගෙන ආව වතුර බෝතලේ ඇරෙන්න අපිට වතුර තිබේ නෑ.ඒ නිසා ගල් පතුර ලග නැවතිලා අපි වතුර බොතක් වලට වතුර පුරවන්න පටන් ගත්ත.ඔන්න ඒ පාර හැම දෙයක් ගැනම ලොකු කුතුහලයක් තියන චුටි අපි අමාරුවෙන් වතුර ගන්න වතුර පාරවල් මැදට පැනල ඒවා මඩ කරන්න ගත්තා.

එයාගේ වැඩ නිසා අමාරුවෙන් පුරවා ගත්ත වතුර බෝතල් 2ක 3ක්ම නිකන්ම නාස්ති වෙලා ගිය .ක්ම හරි එක වතුර බෝතලයක් පුර්වගෙන් අපි කන්ද උඩටම නැග්ගේ රැ වෙන්න කලින් කෑම්ප් කරන තැනක් හොයා ගන්න .අන්තිමට කන්ද උද සමතල තැනක් අපිට හම්බ උන.මේ දවස් වැල් පෑවිල්ල නිසා එතන තිබ වතුර වල හිදිලා තිබ්බ උනත් එතන අපි හැමෝගෙම හිතට ඇල්ලුවා.

ඉක්මනට කෑම්ප් ගහ ගත්ත අපි ලිපක් පත්තු කරගෙන කෑම හද ගන්න ලැස්ති වුනා.වතුර ප්‍රශ්නේ ඇරුනම උයාගෙන කන්න ඇති තරම් දර තිබ නිසා උයන වැඩේ අමාරු උනේ නෑ.

 සටහන: සජානි හංසිකා 

The post හාවා ගල appeared first on Leo Taprobana.

සීගිරියේ තානායම ලග තියන මේ කඩේට කන්න ආවේ ගොඩක් විදේශික අය තමා. කන්න දෙයක් බල බල ඉදපු මට අන්තිමට කොතුවක් කන්න ආස හිතුනා. කොහොම කොහොම හරි අන්තිමට සිගිරි බලන්න ගිය මගේ හිත කොත්තුව ලග නැවතුනා කිවිවොත් හරි. කොත්තුව කාල එන්න නැගිටිනකොටම මන් කිව්ව කතාව තමයි ආයේ නම් කොතුවක් කන්න ඕන නිසාම මං නම් සිගිරි එනව කියලා.

අන්තිමට එහෙම කියලා සතියක් එන්න උනේ නෑ සිකුරාදා උදේ පාන්දර වෙනකොට කොත්තුව මතක් වෙන්න ගත්ත.ඒ නිසාම සිගිරිය පැත්තේ තව මොනවද බලන්න තියන්නේ කියලා හිතනකොට තමයි පිදුරංගල මතක් උනේ. ඉතින් එවෙලේම බඩු ටික මල්ලකට දාගෙන කොලබ බස් එකේ එල්ලුනේ කොටුවෙන් දඹුල්ලට යන්න හිතාගෙන. කොහම හරි කොටුවෙන් බස් එකට නැග්ග මම හවස් වෙනකොට දඹුල්ලට ඇවිත් හිටියා. දඹුල්ලෙ ඉඳන් සීගිරියට ලග නිසා ගිය පාර මෙහෙ ආවම නැවතුන තැනම මම නවතින්න හිතුවා.

ගිය පාර සිගිරි ගියේ දඹුල්ලේ ඉදන් බස් එකේ ,මේ පාර බයික් එකක යන්න ආස හිතුන නිසා උදේම නැගිටලා පාරට ඇවිත් බයික් රෙන්ට් එකට දෙන තැනකුත් හොයාගෙන දෙයියනේ කියලා සිගිරිය පැත්තට යන පිටත් උනා.

පිදුරංගල, මාතලේ දිස්ති‍්‍රක්කයේ, දඹුල්ල ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ටාශයේ, සිගිරි ග්‍රාමයේ තියන සම භූමියක්. මුහුදු මට්ටමේ ඉදන් මීටර් 340 ක් විතර උසින් තම පිහිටලා තියන්නේ.

විෂේශත්වය තමයි මෙහි පිහිටලා තියන පිදුරංගල විහාරය ඉදි කරන්න පළමු වන මුගලන් රජු, කාශ්‍යප රජු සමග යුද වදින කලින්, මේ විහාරයේ වැඩ නිම කරන්න රත්තරන් දුන්න කියන එක. ඉතින් එදා ඉදල තම මේක රන් +පිදු+ගල පිදුරංගල බවට පත් උනේ. කලින් මෙතන අරණ්‍යයක් විදියට තම තිබිල තියෙනේ.

දඹුල්ල මාර්ගයේ ඉනාමලූව හන්දියෙන් හැරී කිලෝ මීටර 10 ක් විතර ගියට පස්සේ සිගිරිය හම්බ වෙනවා. සීගිරියට යන්න හැරෙන්නේ නැතුව කෙලින්ම තියන පාරේ දිගටම ගියම පිදුරංගල හම්බ වෙනවා. කොහොම හරි අපි පන්සල ලගට යනකොට දවල් වෙලා තිබ්බා ඒ වගේම තද අවුවකුත් තිබිබා.

කොහම හරි එතනට ගිය මට මුලින්ම මතක් උනදේ තමයි අපි පොඩි කලේ සීගිරිය ගැන ඉගන ගාන්නකොට ගුරුතුමීලා කිවුව කතාව. සීගිරියේ චිත්‍ර වල ඉන්න සීගිරි ළදුන් ඔය මල් අරණ යන්නේ පිදුරංගල පන්සලට. කලින් පාර සිගිරි ළදුන් ලස්සන මල් දැක්කනේ. මට මතක් උනේ මෙයාලා මල් අරන් පන්සල් එනකොට ඒ කාලේ එක කොච්චර සුන්දර දර්ශනයක් වෙන්න ඇතිද කියන එක.

කොහෝම හරි පන්සලත් වැද පුදාගෙන උඩට නගින්න පටන ගත්ත මට අක්කර 13 පුරාවට තියන ගල් වලින් හැදුනු කුටි වගේම නටබු වෙලා ගිය බුදු පිළිම දකින්න පුළුවන උනා.

පන්සලේ පිළිම වහන්සේ අඩි 49 ½ වගේ දිගයි. ඒ වගේම ලෝකේ පැරණිම වගේම විශාලතම පිළිමය විදියත් හදුන්වනවා. දැන් නම් නිදන් හාරණ අයගේ වැඩ නිසා මේ ගොඩක් පිළිම විනාශ වෙලා ගිහින්.

ගොඩාක් අය සීගිරිය බලන්න ආවට පිදුරංගලට එන්නේ නෑ මං. එහෙම කියන්නේ මං ගිය වේලෙත් වැඩි පුරම එතන බලන්න ඇවිත් හිටියේ විදේශික අය. ලංකාවේ කෙනෙකුට හිටියේ මම විතරයි. එත් සිගිරිය ලස්සනටම බලා ගන්න පුළුවන් තැන විදියට මම නම් හිතන්නේ පිදුරංගල.

ගල් උඩින් බඩගාගෙන් ගස් වල එල්ලිලා අන්තිමේ කොහොම කොහොම හරි පිදුරංගල කන්ද උඩට නැග ගත්ත. එතැන හුලන් පාර සැරයි. ඒ නිසාම ඒ ගල උඩ තිබ්බ පොඩි පස් කන්දයි, පතොක් ගස් ටිකයි අරුනම තනිකරම ගල් තලාව විතරයි.

මං ගිය වෙලාවෙ ඇවිත් හිටිය ගොඩක් විදේශික අය ගල තලාව උඩ වාඩි වෙලා සීගිරි දිහා බලන හිටිය. දවසම උනත් බලන ඉන්න තරම් ඒ පේන දර්ශනය ලස්සනයි. ඉතින් මාත් වාඩි වෙලා සීගිරි ගල දිහාත් ඊට එහායින් පේන ගස් කෝලන් දිහාත් බලන් හිටිය.

දන්නෙම නැතුව හවස් උන නිසාත් ගත්ත වාහනේ වෙලවට බාර දෙන්න ඕන නිසාත් මං පිදුරංගල කන්දට සමුදීල එන්න පිටත් උනා වගේම පිදුරංගල එන්න හේතු සාදක උන කොත්තු කෑමත් අමතක කරේ නෑ.

කදු නගින්න කොලඹ බදුල්ල පාරේ නිතරම යන මම බෙලිහුල් ඔය හරියෙ තියන කන්දක් නිතරම දකිනවා. මේ කන්දේ සම්පූර්ණයෙන්ම තියෙන්නේ පොඩියට හැදුනු මාන පඳුරු විතරයි. ඉතින් කාලෙක ඉදන් මේ කන්ද නගින්න තිබ්බ ආසව ගිය සතියේ හැබෑ කර ගන්න පුළුවන් උනා.

වෙනද වගේම කොලඹ කොටුවෙන් පාන්දර 2කේ බස් එකේ නැග්ග අපිට පාන්දර 6 වගේ වෙනකොට බෙලිහුල් ඔයට එන්න පුළුවන් උනා.

බහින්නට කිලෝමේටර් 3 කට කලින් බැහැල එතන ඉදන් ලදු යාය වත්තට යන පර දිගේ ගියාම තමයි මේ තැනට යන්න තියන්නේ. මේ කන්දේ නම හාගල.

ලදු යාය පාර දිගේ ගියාම තමයි පහන්තුඩාව ඇල්ලට යන පාරත් තියන්නේ. අව්ව වැටෙන්න කලින් කන්ද උඩට යන්න ඕන නිසා දිය ඇල්ල බලන එක අපි අනිත් දවසට කල් දාල කන්ද නගින්න පටන ගත්තා. කන්ද පටන් ගන්න තැනට යන්නම ගොඩක් දුර යන්න ඕනේ.

අපි මෙහෙට එනකොට මේ පාරෙත් බස් යනවා කියලා දැනගෙන හිටියේ නෑ. උදේම ඇරලා තිබ්බ කඩෙන් පාර ඇහුවම ඉස්කෝලයක් හම්බ වෙනකන් යන්න කියලා තමයි කිවිවේ. මේ ගමට යන පාරේ ඉස්කොල දෙකක් තියනව. ඒ පාරේ ඉතින් බස් එකක් එනවද බල බල කන්ද නගින පටන් ගත්ත. කන්ද උඩ වතුර නැති නිසා පහල ඉදන්ම වතුර බෝතල් උස්සන් යන්න උනා.

කොහොම හරි 9 වගේ වෙනකොට අර කිවිවා ඉස්කොලේ ලගට අපිට එන්න පුළුවන් උනා. අපි යනකොට ගමේ බස් එක එතැන් අන්තර කරලා. අපේ ගම් වල වගේ පාරට බැස්සම වෙලාවට බස් නැති උනාට කොච්චර දුෂ්කර උනත් මේ ගමේ වෙලාවට බස් එක නම් එනව.

ඉස්කොලේ ලගම වාඩි වෙලා අපි උදේට කන්න කියලා ලෑස්ති උනා. එතකොට තමයි මට පුදුම හිතෙන දෙයක් දැක්කේ. කහපාට සිවිරක් පොරවාගෙන අපි ඉන්න පැත්තවත් නොබලා බිම බලාගෙන ගොඩක් සන්සුන් විදියට වඩින හාමුදුරු කෙනක්. හාමුදුරුවො ගමේ අය එක්ක කතා කරන උත්සහ කරා. එත් ගමේ අයට් තේරුම් ගිය පාටක් නම් දැක්කේනෑ.

ඒ නිසා එතන හිටිය ආච්චි කෙනක් අපේ ලගට ඇවිත් අනේ පුතේ අර හාමුදුරුවෝ එක්ක පොඩ්ඩක් කතා කරන්න කියල කිවිවේ. ඒ පාර අපි ගිහින් හාමුදුරුවෝ එක්ක කතා කරාම තමයි දන ගැන ලැබුනේ මේ හාමුදුරුවෝ ඇවිත් තියන්නේ ඕස්ට්‍රේලියවෙ ඉදලා කැලේ ඉඳන් භාවන කරන්න.

ගමේ අය ගොඩක් සද්දෙන් රේඩියෝ එහෙම දාන නිසා හාමුදුරුවන්ට භාවන කරන්න අමාරුයි කියල තමයි අපිට කිවිවේ. හාමුදුරුවො ආයේ කැලෙට වැඩියට පස්සේ අපි ගමේ අයට කිවිව හාමුදුරුවෝ කිවිව දේ. ගමේ අය නම් කිවිවේ එහෙම සද්දෙන් දාන්නේ නෑ කියල තමයි.

කොහොම හරි කෑම කාල ඉවර වෙලා එතැන කඩේ ලගින් තියන කොන්ක්‍රීට් පාරෙන් පහළට බැහැල අපි කන්ද නගින්න පටන් ගත්තා. දළු කඩන්න යන ගමේ කීප දෙනකුත් අපට අතර මගදි හම්බ උනා .අපි ඒ අය එක්ක කතා කර කර තේ වත්ත දිගේ උඩට නැග්ගා.

ඒ ගොල්ලෝ තේ වත්ත ලග නැවතුනත් එක් කෙනෙක් නම් නවතින පාටක් තිබ්බේ නෑ. දර කඩන්න ආව නැන්ද කෙනක් කිවිව මෙයාගේ නම චුටි, මෙයාව එක්කන් යන්න ඔයාලට පර හොයා ගන්නත් ලේසි වෙයි කියලා. ඔන්න ඒ පාර අපේ නඩේ 3 දෙනයි, මායි, චුටියි තේ වත්ත ඉවර උනාම තියන කැලේ පාරෙන් ගමන යන පටන් ගත්ත. කැලේ ඉවර උන ගමන් අපිව වැටුනේ පයිනස් කැලාවකට.

කන්ද පිහිටලා තියන විදියයි පයිනස් කොළයි අපේ ගමනට හරස් කපනව කියලා දැනගෙනම අපි හිමින් සැරේ කන්ද නගින පටන් ගත්ත. පාර දන්න කෙනා කියලා අපේ ගමනට එකතු කර ගත්ත චුටිගේ එක එක කෝලන් වැඩ නිසා පයිනස් කොළ අපිට දුන්න කරදර වලට වඩා කරදර ගොඩකට තමයි අපිට මුණ දෙන්න සිද්ද උනේ.

අමාරුවෙන් වැටී වැටී පයිනස් කැලේ පහු කරගෙන ගිය අපිට ඊළගට තිබ්බ ලොකුම අබියෝගේ තමයි, දිහා ඈත ඉදන් බලන කෙනෙකුට, ඇදුමක් ඇන්දේ නැති කන්ද වගේ පෙණුන මාන ගස් පිරිණු කන්දේ, තටිටයක් වගේ දිලිසෙන කළු ගල් පතුර දිගේ පහලට ගලාගෙන යන වතුර පාරෙන් වතුර එකතු කර ගන්න එක.

පහල ගමේ ඉදන්ම කර ගහගෙන ආව වතුර බෝතලේ ඇරෙන්න අපිට වතුර තිබේ නෑ. ඒ නිසා ගල් පතුර ලග නැවතිලා අපි වතුර බොතල් වලට වතුර පුරවන්න පටන් ගත්ත. ඔන්න ඒ පාර හැම දෙයක් ගැනම ලොකු කුතුහලයක් තියන චුටි අපි අමාරුවෙන් වතුර ගන්න වතුර පාරවල් මැදට පැනල ඒවා මඩ කරන්න ගත්තා.

එයාගේ වැඩ නිසා අමාරුවෙන් පුරවා ගත්ත වතුර බෝතල් 2ක 3ක්ම නිකන්ම නාස්ති වෙලා ගියා. කොහොම හරි එක වතුර බෝතලයක් පුරවාගෙන අපි කන්ද උඩටම රෑ වෙන්න කලින් නැග්ගේ කෑම්ප් කරන්න තැනක් හොයා ගන්න. අන්තිමට කන්ද උඩ සමතලා තැනක් අපිට හම්බ උනා. මේ දවස් වැල් පෑවිල්ල නිසා එතන තිබ්බ වතුර වල හිඳිලා තිබ්බ උනත් එතන අපි හැමෝගෙම හිතට ඇල්ලුවා.

ඉක්මනට කෑම්ප් ගහ ගත්ත අපි ලිපක් පත්තු කරගෙන කෑම හදා ගන්න ලැස්ති වුනා. වතුර ප්‍රශ්නේ ඇරුනම උයාගෙන කන්න ඇති තරම් දර තිබ නිසා උයන්න අමාරු උනේ නෑ.

 සටහන: සජානි හංසිකා 

The post පිදුරංගල appeared first on Leo Taprobana.

ඉතින් වෙනද වගේම අපේ ඔය ඇවිදින්න යන නඩේත් එකතු කරගෙන අපි ත්‍රිකුණාමලය පැත්තේ පොඩි සවාරියක් යන්න. හිතුව.වෙනදට ඉතින් හැමදාම බස් එකේ යන නිසා මේ පාට වෑන් එකකුත් කතා කරගෙන දවස් දෙක තුනකට කන්න බොන ජාතිත් පුරවාගෙන අපි ගමන යන පිටත් උන.

නුවරින් තම අපි අපේ ගමන පාටන් ගත්තේ.උදේ පාන්දර වෙනකොට වෑන් එක ඇවිත් හොන් ගහන්න පටන් ගත්ත.ඕන එතකොට තම කට්ටියටම ඇහැරුනේ.දඩ බඩ ගල ඇදගෙන බදු ටිකත් පටවාගෙන අපි ගමන යන්න පිටත් උනා.

පැය ගණක ගමන නිසා කට්ටිය අරහෙන් මෙහෙන් පොඩි පොඩි නින්දවල් ටිකක් ගෙන ගියා.ඊට පස්සේ ඉත්න් උදේට කන වෙලාව පර අයිනේ තිබ පොඩි කඩේක නවත්තල බද පැලෙන්න රොටී එක්ක ලුණුමිරිස් කාලා අයේ ඉත්න් අපේ ගමන් අපටත් ගත්ත.

අපි අද මේ යන්නේ ලංකාවේ ත්‍රිකුණාමලය නැගනහිර මුහුදු තිරයේ  තියන සමුද්‍ර ජාතික උද්‍යාන වලින් එකක් වන පරෙවි දුපත බලන්න.ලංකාව තුල ජිවත් වෙන ස්වදේශීය කුරුල්ලන් මේ දුපතේ ඉන්න නිසා තමයි මේකට පරවී දුව කියල කියන්නේ.අපි ත්‍රිකුණාමලයට එනකොට හවස් වෙලා තිබ්බ.පරවී දුවට 5 න් පස්සෙ  යන්න දෙන්නේ නෑ.එහෙම කිවිවේ අපේ නඩේ ගුරා.

ඒ කියන්නේ දැන් ඉතින් දුපත බලන් යන්න වෙන්නේ හෙට උදේට.ඒ නිසා අපි අපේ නවාතැනට ගිහින් උයා පිහාගෙන කල වේලාසන නිදා ගත්තේ උදේම දුපත බලන යන්න.

රැ පිරිමි ළමයි ටික උයපු නිසා නිදි මතේ ඇහැරලා උදේ උයන උනේ ගෑනු ළමයි ටිකට. අන්තිමට කොහම කොහම හරි බත් පාර්සල් ටිකත් හදාගෙන අපි පරවී දුව බලන යන පිටත් උන.වැඩි වෙලවක් යන කලින් අපි පරවී දුවට යන තැනට අවා.මෙතැන් ඉදන් ගමන් තියන්නේ බෝට්ටුවේන්.

උදේම දුපත් බලන යන එක වාසියි ඇයි ඉතින් උදේ මෙතනට ගෙනත් දැමීමම අයේ ගන්න එන්නේ හවසටනේ.බෝට්ටුවට නැග්ග අපි පරවී දුපත් බලන යන පිටත් උනා.බයෙන් බයෙන් බෝට්ටුව අල්ලාගෙන යන ගමන් වට පිටවේ තියන නිල්ම නිල් පාට මුහුද දැක්කම බය ඔක්කොම නැති වෙලා ගිය වැඩි වෙලාවක යන කලින් බෝට්ටුව පරවී දුවට අවා.අපව එතන දල බෝට්ටුව යන්න ගියේ හරියට අපිව වෙනම ලෝකෙකට ගෙනත් දැම්ම වගේ.

ඇත්තටම එක වෙනම ලෝකයක් වගේ තමයි.දුපතේ අපි බැහැපු පැත්තේ ඉදන් බැලුවම අනිත් පැත්තේ මුහුදු වෙරල එක්ක මුහුද හොදට පෙන්වා ඒ වගේම සුදු පට හුණු ගල් වලින් මුළු වෙරලම වැහිලා ගිහින්.මෙම ජාතික වනෝද්යානය හෙක්ටයාර 471,429 ක ප්‍රදේශයක් පුර පැතිරිලා ගිහින් තියනව.

ඒ වගේම මේ දුපතේ තියන තවත් විශේෂත්වයක් තමයි ලංකාවේ දැනට ඉතිරි වෙල් තියන කොරල් පර වලින් හොදම කොරල් පර පිහිටලා තියන්නේ මේ දුපත අවට. පරෙවි දූපත 1963 දී  තමයි අභය භූමියක් විදියට නම් කරන්නේ. 2003 දී එය ජාතික උද්යානයක් විදියට නම් කරනවා.ඒ වගේම පරෙවි දූපත 2004 දී ඉන්දියන් සාගරයේ සුනාමි බලපෑමට ලක්වුන වෙලාවේ ආරක්ෂා වෙලා තිබ්බ තැන වලින් එකක්.එකට හේතුව දුපත වටේ පිහිටලා තියන කොටල් පර වැටි තමයි.

පරෙවි දූපතට  දූපත් දෙකක් තියනව.ඒ විශාල පරෙවි දූපත සහ කුඩා පරෙවි දූපත. විශාල පරෙවි දූපත හිරිගල් පර වලින් තම හැදිල තියන්නේ.ඒක මීටර් 200 ක් පමණ දිග සහ මීටර් 100 පළල වෙනව. උසම ස්ථානය  මුහුදු මට්ටමේ ඉදල මිටරි. 44.8 විතර වෙන්ව.මේ දුපතේ මධ්ය වාර්ෂික උෂ්ණත්වය සෙල්සියස් 27.0 ක්. ඔක්තෝබර් ඉදල මාර්තු වෙනකන් උතුරු නැගෙනහිර මෝසම් නිසා මිලිමීටර 1,000-1,700 විතර වර්ෂාපතනයක් මේ දුපතට ලැබෙනවා.

දුපතේ සත්ව ප්‍රජාව ගත්තම කොරල් පර එක්ක ජිවත් වෙන පෘෂ්ඨවංශීන් හා අපෘෂ්ඨවංශීන් ගොඩක් දෙනෙක් අපිට බල ගැන පුලුවන්. අපේ නඩේ දෙතුන් දෙනක් ඉස්සෙලම ගිය මලු බලන කියලා.එයාල ගොඩට අව ගමන් කිව්වේ අර ඩිස්කවරි එකේ පෙන්නවා වගේ නිල් පාට ,තැබිලි පාට ලොකු මාළු ඉන්නවා කියල ඒ පාර ඉතින් හැමෝටම මාලු බලන ඕන උනා.

මාත් ගිහින් බැලුව කිවිව වගේම තමයි අපේ කකුල් දෙකට් යටින් ලස්සන පාට පාට මලු පීනල යනවා. මාළුන්ගේ ලස්සන නිසාම ඒ ගැන හොයල බලන හිතුන මට දැන ගන්න ලැබුන විදියට ගල් පර මලු විශේෂ වර්ග 100 විතර මේ දුපතේදී අපිට බල ගැන පුළුවන්.ඒ වගේම Hawksbill කැස්බෑ, කොළ කැස්බෑවා සහ ඔලිව් රිඩ්ලි කොරල් පර වගේම  සංචාරය මුහුදු කැස්බෑවන් ගොඩක් මෙතනදී බලා ගැන පුළුවන්.

ඒ නිසා මෙතනට සංචාරක ආකර්ෂණය ගොඩක් ලැබෙනවා කිවුවොත් හරි.කොරල් පර බලන් වගේම කොරල් පර වල ඉන්න මාළු බලනත් තමයි මේ සංචාරකයෝ මෙහාට එන්නේ.කුරුල්ලෝ ගැන ගත්තම පරෙවියන් සඳහා වැදගත් අභිජනනය ස්ථානයක් විදියටත් මෙතන හදුන්වන්න පුළුවන්.ඒ වගේම කිමිදුම් කරන ආස කෙනෙක් නම් මේතැන ඒකට කියපු තැනක්.

හවස් වෙනකන් එතැන ඉදපු අපිට වෙලාව යනවා දනුන්නේ නෑ.පස්සේ තම අපි උදේ ගෙනත් දාපු බෝට්ටු යේ අපිව එක්කන් යන්න ඇවිත් කියලා.මෙතන දල යන බැරි තරම් ලස්සන උනත් 5 පස්සසේ මෙතන ඉන්න දේනේ නැති නිසා අපිට අකමැත්තෙන් උනත් එතනින් එන්න උනා.පරවී දුවේ ගමන ඉවර උනත් ට්‍රින්කෝ සවාරි තාම ඉතුරු නිසා හෙට දවසේ ගමනට ලැස්ති වෙන්න හිතාගෙන අපි බෝට්ටු වලට නැග්ග.

 සටහන: සජානි හංසිකා 

The post පරවී දුපත ජාතික උද්‍යානය appeared first on Leo Taprobana.

නිවාඩු දවස් දෙකකුත් ලග එන නිසා සිකුරාදා රැයින්ම මේ ගමන පිටත් වෙන්න යොදාගත්ත  මම එදා රැ 8 ට කොලබ කොටුවට ගියේ බදුල්ලට යන උඩරට මැණිකේ දුම්රිය අල්ල ගන්න.මාත් එක්ක මේ ගමනට තව කීපදෙනෙක්ම එකතු උනා.නිවාඩුවට ගෙදර යන අය පිරිලා හිටිය නිසාම ගමන පුරාවට කෝච්චියේ හිටගෙන තම යන උනේ.

කොලබ කොටුවේ ඉදන් ග්‍රේට් වෙස්ටන් වලට 199.30 කිලෝමීටර් විතර තියනව මේ දුම්රිය ස්ථානය පිහිටලා තියන්නේ මුහුදු මට්ටමේ ඉදන්  මීටර් 1464 විතර උසින්.රැ 8 ට පිටත් උන අපි අපේ ගමනාන්තයට ලග වෙනකොට පාන්දර 3 විතර වෙලා තිබ්බ.අපේ පැමිණීම කලින්ම දන්වල තිබ්බ නිසා දුම්රිය ස්ථානයේ කාර්යමණ්ඩලය අපි එනකන් මග බලන් ඉදල තිබ්බ.

ගමන් වෙහෙස නිසාම දුම්රිය ස්ථානයේ තිබ්බ වතුර පිල්ලෙන් මුණ කට තෙම ගත්ත අපි නිදා ගන්න ගියේ උදේ පාන්දරම අපේ අරමුණ උන ග්‍රේට් වෙස්ටන් කන්ද නගින්න තිබ්බ බලාපොරොත්තුව එක්කමයි.දුම්රිය පොලේම රාත්‍රිය ගතකර අපි පස්සේ දවසේ පාන්දරම අහරුනේ අදික සීතල වගේම දුම්රියපොළට ආව  දුම්රියක් නිසා.කලින් දවසේ රැ අපි මේ තැනට අව නිසා වට පිටව හරියටම බල ගැන පුලුවන් උනේ පාන්දර මිදුම නිසා වටපිටව වැහිලා තිබ්බත් දුම්රිය ස්ථානයේ හා ඒ අවට වටපිටාව සින්දරත්වයේ අඩුවක් තිබ්බේ නෑ.

දුම්රිය ස්ථානයක් විදියට බැලුවම ග්‍රේට් වෙස්ටන් කියන්නේ ට්කක් අප්ප්‍රකට තැනක් උනාට මේ ස්ථානයේ සුවිශේෂී කම් ගොඩක් තියනව.ලංකාවේ තියන වේදිකා දෙකක් සහ දුම්රිය මාර්ග දෙකක් තියන එකම දුම්රිය ස්ථානය වගේම උප වේදිකාවට කිසිම පාලමක් හෝ එතනට ගමන් කිරීමට කිසිම දෙයක් නැති තැනක් විදියට මේ තැන සුවිශේෂීයි.

ඒ වගේම මේ දුම්රිය ස්ථානය පිහිටලා තියන්නේ තැනිතලා බිමක නෙවේ අඩි 45 ට එකක් විතර වෙන අනතියක ඉතින් මෙතන නතර කරන දුම්රියක් නැවත ගමන් ආරම්භ කරන්න ලොකු උත්සහයක් දරන්න ඕනේ.රියදුරු මහතා පළපුරුදු නැති කෙනෙක් නම් තිරිංග මුදා හරින ෂණයකින් කෝච්චිය නැවත කොලබ පැත්තට තම යන්නේ.

ඒ වගේම ලංකාවේ වෙන  දුම්රියක ස්ථානායක ඉදන් අත්විදින බැරි විදියේ හාත්පසම විහිදෙන විදියට කිලෝමීටර් 100 විතර  ප්‍රදේශයක් මෙතනට බල ගන්න පුළුවන්. කොලබ හා බදුල්ල බල යන දුම්රිය වන පොඩි මැණිකේ දුම්රිය මාරුවන ස්ථානය විදියට මෙතැන් අදුන්වන්න පුළුවන්.

දුම්රිය ස්ථානයෙන් ඉස්සරහ බැලුවම එක යායට පේන තේ වතු යාය උදේ පාන්දරට බලන වටිනා තරම් සුන්දර දසුනක් මගේ ඇස දෙකට අරන් එන්න අමතක කරේ නෑ.මේ වතු යය හදුන්න්නෙත් ග්‍රේට් වෙස්ටන් යන නමින්මයි.ඒ වගේම මේ ප්‍රදේශයට ලග වෙන පුළුවන එකම ගමන් මාර්ගය වෙන්නේ දුම්රිය විතරයි.

නුවර එලිය දිස්ත්‍රික්කයට අයති වෙන මෙම දුම්රිය පොළ වටගොඩ හා රදැල්ල අතරැ තම පිහිටලා තියන්නේ.මෙතන තියන සුන්දර පරිසරය නිසාම ගොඩක් රුපවාහිනී දැන්වීම් වගේම ටෙලි නාට්‍ය හා චිත්‍ර පට වලට මේ ස්ථානය තොර ගන්නවා.

අවට සුන්දරත්වය විද විද හිටපු අපිට ලැබුන උණු උණු තේ එක්කම පානුයි රොටී බඩයි හිතයි දෙකම පුරවල දැම්ම.උදේ කම වෙළෙන් පස්සේ අපි ගෙනත් තිබ්බ බදු වලින් ගොඩක් බදු අපි දුම්රිය ස්ථනයේ තිය අපිට ඕන කරන වතුරයි කෑමයි අරන් ගාමන්ට් අපිටත් උන.

දුම්රිය ස්ථානයෙන් ටිකක එලිට අවම දුම්රිය ස්ථානය පිටිපස්සට  වෙන්න පිහිටලා තිබ්බ ග්‍රේට් වෙස්ටන් කදු වැටිය බල ගන්න අපිට පුළුවන් උන.

ලංකාවේ 6 වෙනියට උස කන්ද විදියටත් හයිකින් වලින් 7 වෙනියට  උස කන්ද විදියටත් හදුන්වන මේ කන්ද මිටර් 2212 වෙනවා.දුම්රිය පර දිගේ කිලෝමේටර්  3 විතර ඇවිදන් ගිය අපිට ග්‍රේට් වෙස්ටන් කන්ද පටන් ගන්න තැනට එනකොට මහන්සි ගතියක් දැනුන නිසාම කන්ද පාමුල තියන ශිව කෝවිල ලග නතර වෙලා හිටිය.ගමේ අය ශිව දෙවියන් වෙනුවෙන් පුද පුජා පවත්වන්නේ මෙතන තමා.

කන්ද උද වතුර නැති නිසාම කෝවිල ලග තිබ වතුර පාරෙන් වතුර බෝතල් පුරවා ගත්ත අපි කොවිලට බරෙකුත් වෙලා කන්ද නගින්න පටන් ගත්ත.මේ කන්දට යන්න තියන්නේ ලිස්සන සුළු ගල් වගේම මද තියන තියුණු බෑවුම් තියන පාරක.ඒ වගේම වේගයෙන් සිද්දවෙන දේශගුනුක වෙනස් කම් මේ පරිසරයට අමුතුම අලංකාරයක් ගෙන එනව කිවුවොත් ඒක බොරු නෙවේ.

කෙලින්ම පිහටල තියන කන්ද ටික දුරක් නැග්ගම අපි එනව පැතලි භූ විෂමතාවක් තියන තැනකට මේ කන්දේ මේ කොටස විතරය් ටිකක් ලේසියෙන් නගින්න පුළුවන් තැනකට තියන්නේ.වේගයෙන් වෙනස් වෙන දේශගුණික වෙනස් වීමි වගේම කොටසෙන් කොටස තියන් ගස් කොලන් දිහා බැලුවම මේ පරිසර පද්ධතියේ තියන ජිව විවිධත්වය අපිට හොදට බල ගැන පුළුවන් උනා.

සැවනා ඉඩම්,කදුකර ,උප කදුකර පරිසර පද්ධති එකම තැනක බල ගැන පුළුවන් තැනක් විදියට මේ කන්ද හදුන්වන්න පුළුවන්.

අපේ නඩේ ගොඩක් ය හිටපු නිසා අපි කොටස් දෙකකට වෙන් වෙලා තම කන්ද නගින්න පටන් ගත්තේ.කන්ද උඩට නගිනකොට සිග්නල් නැති උන නිසා ඒ අය සම්බන්ද කර ගැන තිබ්බ එකම ක්‍රමය හු කියන එක විතරයි.කණ්ඩායම් දෙක මාරුවෙන් මාරුවට  හු කියා කියා කන්ද නගින එක විනෝදයක් වගේම අපේ මහන්සිය නිව ගන්නත් පුළුවන උනා.දිවිය,නරිය,හාවා,වදුරා,වල් ඌර,ගොනා,මුවා වගේ සත්තු මේ කන්දේ හිටියත් උන් දකින තරම් වාසනාවක් අපිට තිබ්බේ නෑ.

කොහම හරි 12 විතර වෙනකොට අපි කන්ද මුදුනටම නගින්න පුළුවන් උන යන හරියට පාරක් නැති නිසා ගස් වල ගල්වල එල්ලී එල්ලී වැටි වැටි තම අපිට මේ ගමන් යන්න උනේ.ඒ නිසා ගමන් වෙහෙස වගේම ගොඩක් අයගේ ඇත කකුල් තුවාල වෙලා තිබ්බ.ඒ මොනව උනත් කන්ද මුදුනට නගින පුළුවන් උන එකේ සතුට වගේම කන්ද උඩ ඉදන් පේන්න තිබ්බ ලස්සන නිසම අපිට තිබ්බ අපහසු තත්වයන් අපිට අමතක වෙලා ගියා.

දවල් කෑමෙන් පස්සසේ අපිත් එක අව ගොඩක් දෙනා තැන තැන වලට වෙලා ගමන් වෙහෙස නිසා ගන්න අතරේ මන් පොඩ්ඩක් වට පිටේ ඇවිදලා බැලුව.හිතපු ගමන් කඩාගෙන පත් වෙන මෙදුම වගේම පින්න නිසාම කන්ද මුදුන ගොඩක් සිඉතල තැනක් උන.

මෙතන කන්ද මුදුනේ ඉදන් බැලුවම අපි දන්නා කියන තැන ගොඩක් බල ගන්න පුළුවන්.නුවර එලිය නගරය,නානු ඔය,සමනල කන්ද,සප්ත කන්‍යා  කදු වැටිය,තලවකැලේ,ලිදුල,රදැල්ල,පුන්ඩුල කන්ද,පිදුරුතලාගල වගේම වන්ගි ඔය තමය ඒ තැන.මේ කන්ද උදන් ඉදන් පහල බැලුවම පෙන තියුණු බෑවුමට කියන්නේ යකාගේ පල්ලම කියල.

අවට පරිසරයේ සුන්දරත්වය බල බල හිටපු අපිට ටික වෙලාවකින් තමා අපි යේ පහලට යන ඕන කයලා මතක් උනේ.මේක එක දවසේ ගමනක් නිසා අද අපි කන්ද බහින ඕනේ කන් උද වතුර නැති නිසා අපි මේ කන්දේ කෑම්ප් කරන හිතුවේ නේ ඒ නිසා හවස් වෙන කලින් කන්ද බහින එක කෝකටත් හොදය කයලා අපි කන්ද බහිං පටන් ගත්ත.කන්ද නගින එක වගේම බහින එකත් ගොඩක් අමාරු උන.

වැස්ස කලේ නිසා යන තිබ්බ පොඩි අඩි පාරත් මැදට තෙත් වෙලා නිසා ලිස්සන නිසාත් කන්ද බහින එක අපිට තරමක අභියෝගක් උනා.සමහර තැන වල අපිට යන උනේ  බිම වැඩි වෙලා ලිස්සගෙන.එක විනෝද ජනක වැඩක් උන වගේම අදන් ගිය ඇදුම් වලිනුත් යේ වැඩක් ගැන බැරි වුන.

අපිවත් යට කරගෙන උසට හැදිලා තිබ්බ සුදු පට අසෝක වගේ මල් යාය වගේම අඩි පර දෙපැත්තේ හැදිලා තිබ්බ දම්පාට මල් යායෙන් අපිත් එක ගිය ගෑනු ළමයි ටික බෙර ගැන ටිකක මමරු උනා.ඇත්තම කියනව නම් මවත්  ඒතැනින් ගැලව ගන්න ටිකක් වෙලා ගියා..මේ කන්දේ තියන මේ වගේ ලස්සන දසුන් නිසා මේක වෙලාවකට දිවිය ලෝකයකද කියලත් හිතෙන තරමට මේ තැන ලස්සනයි.

අපි කණ්ඩායම් දෙකක් විදියට ගිය නිසා අපිට කලින් ගය ය පහල ඇති කයලා හිත්ගෙන් අපි ටක් ටක් ගල කන්ද බහින පටන් ගත්ත.ෆෝන් වලට සිග්නල් තියන හරියට අවම අපිට කෝල් එකක් ආව අපිට කලින් කන්ද බැස්ස අයගෙන්.ඒ ගොල්ලෝ අතරමන් වෙලා ඉන්නේ කොතනද කියල ඇහුවත් වටේම තියන්නේ ගස් නිසා ඉන්න තාක් එයාලට හරියට කයන බැරි උන.එයාලත් එහෙනම් පහලට බහින ක්ව  අපිත් ඉක්මනට ඉක්මනට පහලට බැස්ස.

කන්ද පාමුලට වගේ අව අපිට ලස්සන දර්ශනයක බල ගන්න පුළුවන් උනා. ඒ තමයි තලාවකැලේ දුම්රිය ස්ථානයේ ඉදන් වටගොඩ පහු කරලා ග්‍රේට් වෙස්ටන් දුම්රිය ස්ථානයට එන බදුලූ කෝච්චිය එක කොච්චර පොඩියට පෙනුනද කිවුවොත් එක හරියට පෙනුන්නේ ගිනිපෙට්ටියක් විතර ඇති,ඒ එකක්ම දුම්රිය ස්ථානයයි රේල් පාරයි ඒ තරමටම පොඩියට පෙනුන්න.

පහල පර දැකපු නිසා අපි ගමන් ටිකක් ඉක්මන් කරාල පහලට බහිං පටන් ගත්ත.අන්තිමේදී කෝවිල ලගට් එනකොට අපිට් කලින් අව අයත් කෙටි පාරක් දිගේ පහලට බැහැල තිබ්බ එතන වතුර පාරෙන් මුණ සෝදා ගත්ත අපි රේල් පර ලගට එනකොට හවස 5 විතර වෙලා තිබ්බ රේල් පාරෙන් තව ටික දුරක් බදුල්ල පැත්තට ගියම නාන්න පුළුවන් තැනක් තියනව කියල අපිට ගමේ අයගෙන් දන ගන්න ලැබුන. ඒක අහපු වෙලේ ඉදන් ගොඩක දෙනෙක්ට සීතල වතුර ටිකක් නාගන ඕන කමක් අව නිසා අපිත් අග පත සොදගෙන් යේ දුම්රිය නවතුන් පොලට රේල් පර දිගේ එන්න පිටත් උනා.

දන්නෙම නැතුව කරුවල වටෙගෙන ආව වගේම වටේටම කළුවර පැතිරිලා ගයේ මේ පැත්ත බලල අනිත් පැත්ත බලන තරම් ඉම=ක්මනින්.පොන් වල එළියෙන් යන්තං පර බලාගෙන අපි රේල් පර දිගේ අවිදින්වට වඩා වේගෙන් දුවගෙන අවේ වට පිටවේ කරුවල වගේම් අපිත් එක ගිය ය හොල්මන් කතා කියන පටන් ගත්ත නිසා. කොහම හරි යන්තං ස්ටේෂන් එකේ එළිය දැක්කම ඇගට ලේ ටිකක් ඉනුවේ.

ස්ටේෂන් එකට අව අපිට ගමන් මහන්සිය නිසාම වැටුන වටුන් තැන වල වාඩි වෙලා මහන්සි අරින පටන් ගත්ත ඔය අතරේම අපිට රැ කෑමත් ලැබුන නිසා කෑම ටික දිග අර ගත්ත ගමන් ස්ටේෂන් එකේ අයිති කරය වගේ ඉන්න බලුපැටිය අපි ලගට දුවන් ආව.වෙන කිසි බල්ලෙකුට ඌ ස්ටේෂන් එකට එන්න දුන්නේ නැ.එකයි ඌට ස්ටේෂන් එකේ අයිති කරය කියල කියන්නේ.

ආයේ කොලබ යන්න රැ බදුල්ලේ ඉදන් එන උඩරට  මැණිකේ කෝච්චිය මෙහාට එනකොට රැ 10 වෙන නිසා අපි ටිකක් නිදා ගැන හිතුව ගමන් වෙහෙස වගේම තව පය 3,4 ක ගමනක් අපිට ඉතුරු උං නිසා විවෙකගයට වෙලා අපි නිසා ගත්ත.

මහන්සිය නිසාම හොදට නින්ද ගිය අපිට වෙලාවට ඇහැරුනා නිසා දුවල ඩුවල් ගිහින් කෝච්චියේ එල්ලුනේ යේ කොල්ලබ එන්න හිතාගෙන නිදන මැදිරියක් ලැබුන නිසා කගේ කාගෙන් හිත වලට සතුටක් දැනුන දෙයියනේ කියලා කොලබට එනකන් නිදාගෙන එන්න පුලුවන් නිසා.පැද්දී පැද්දී කොලබ එන කෝච්චියේ ඉදන අද දවසේ මතකයන් ගැන හිත හිත ඉන්න අතරේ නින්දට වැටුණු මම යේ ඇහැරුනේ කෝචිචිය උදේ 7 ට විතර කොලබට කිට්ටු වෙනකොට තමයි.

කොහොම කොහොම හරි ලංකාවේ බලන යන තියන කදු වලින් ලස්සන් වගේම යන ආමාරු උන ග්‍රේට් වෙස්ටන් ගමන් එතනින් නිම උනත් ආයේ අවස්ථාවක ලැබුන ගමන් යේ ඒ සුන්දරත්වය විද ගැන ඕන කියල තමයි මට නම් හිතුනේ.

 සටහන: සජානි හංසිකා 

The post ග්‍රේට් වෙස්ටන් appeared first on Leo Taprobana.